'సిక్స్త్ చాంబర్'
___________________
మా ఇంట్లోనూ
ఓ పద్మనాభుడి ఆలయం వుంది!
పంచేంద్రియాలతో పోగుచేసుకున్న
పాత జ్ఞాపకాల్ని-
కాలం ఇంకా లెక్క కడ్తూనే వుంది.
స్కూలు ఫీజు, పాల బిల్లు, ఇంటి అద్దె-
ఆంక్షల గోపురంపై నిలబడి,
ఓ కోడిపుంజు కూస్తూనే వుంటుంది.
తరతరాల దాస్య చేధనలో
లెక్క తేలనంత తారతమ్యం
తారాడుతూనే వుంది.
నా ఒంట్లోనూ
ఓ నేలమాళిగ వుంది
ఆశల్ని రాసులుగా పేర్చుకుని,
శతాబ్దాలుగా నిరీక్షిస్తోంది.
మూరెడు మల్లెపూలతో మురిపించే
దేహ సౌందర్యం మెరుస్తూనే వుంటుంది.
తలపుల తటాకాల్లో తెల్ల వెంట్రుక-
వెండి తీగలా అల్లుకు పోతోంది.
చూస్తుండగానే చుట్టూ పోగై పోతున్న
వాంఛల హర్మ్యాల క్రింద వర్తమానం-
ఒంటరి ఎత్తులు వేస్తూనే వుంది.
త్రవ్వుతూ వెళ్లేకొద్దీ-
దొరికే గతం నిండా,
బాల్యం బంగారుకొండల్లే నిలబడే వుంటుంది.
అరలకొద్దీ పేరుకు పోయిన
అనుభవాల దొంతరల్లో-
ఎప్పటికో గానీ ఓ నవ్వు
నీలి వజ్రమై వెలిగి పోతుంది.
దొరకని దానికోసం ఇప్పటికీ
జీవితం వెతుకుతూనే వుంటుంది.
ఇనుప గొలుసులతో లాగే బంగారు రధం-
ఎప్పటికీ వెనుకే వుంటుంది.
నా ఒంట్లోనూ
ఓ పద్మనాభుడి ఆలయం వుంది.
ఇంకా తెరుచుకోని ఆరో గదిలో-
మృత్యువు కాచుకు కూర్చుని వుంది.
