ఓ నెలబాలుడి హఠాన్మరణం-
ఇంకా నా గుండె గదిలో
దోగాడ్డం నేర్చుకుంటూనే వున్నాడు.
ఓ మిత్రుడు పోతూ..పోతూ
తన చేతి స్పర్శని
జ్ఞాపకంగా మిగిల్చి పోయాడు.
ఓ ప్రత్యూషం, నీడ ని
లాక్కెళ్ళి పోతుంది.
అప్పుడు అమ్మ లాగే-
చెట్టూ విధవ.
ఓ వృద్దుని ఆలింగనంలో
నా ముందు తరాల
ప్రేమ పరిమళం.
వెళ్తూ వెళ్తూ ఎక్కడో
బాల్యాన్ని పోగొట్టుకున్నాను.
ఎప్పటికో వెతికాక,
వణికే చేతికి ఓ
ఊతకర్ర దొరికింది.
No comments:
Post a Comment